Di skal eg sjå på blomen fyrr han blaknar

Kom, lat oss nøyta tidi, som ho skrider,

Og minnast, at ho skrider, ofsa fort.

Med kvar ein dag, med kvar ein kveld, som lider

Eit steg mot myrke vetteren er gjort.

Det kjem ein dag, då kvar ein blom, som bider,

Er fallen av; og slikt eit fall er stort.

Di skal eg sjå på blomen, fyrr han blaknar,

Og nøyta sumarn ́n fyrr eg honom saknar.

(Fra Sumarkveld, av Ivar Aasen)